برنامه ریزی یکپارچه تولید و نگهداری تعمیرات غیر چرخشی در مسئله pglsp

هر گاه یک خرابی غیر منتظره برای ماشین رخ دهد، میزان بهره وری سیستم را کاهش داده و باعث می شود تا برنامه ریزی تولید فعلی نامناسب شده و نیازمند تغییر شود. تغییر برنامه تولید اگر غیر ممکن نباشد، خود در شرایط اضطراری می تواند بسیار هزینه بر باشد و میزان تولید و سطح سرویس را دست خوش تغییرات چشم گیر نماید. از این رو در نظر گیری نگهداری تعمیرات از مباحث مهم در برنامه ریزی تولید است. در سطح توالی عملیات توجه خاصی به موضوع نگهداری تعمیرات شده است، اما در سطح تعیین اندازه دسته های تولید، تعداد مقالات محدود است. در این پایان نامه علاوه بر توالی عملیات و برنامه نگهداری تعمیرات، همزمان به تعیین اندازه دسته های تولید نیز پرداخته شده است. از چالش های متداول در برنامه ریزی تولید مسئله هماهنگی تقاضا با ظرفیت است؛ لذا یک مسئله pglsp که درباره ی تغییر در تقاضا است، انتخاب شده است تا در کنار مسئله نگهداری تعمیرات که با ظرفیت سیستم تولیدی در ارتباط است، مدلی بهتر از مدل های قبلی ارائه شده باشد. در این پایان نامه، دو مدل اصلی برنامه ریزی تولید pglsp توسعه داده شده اند تا بتوانند نگهداری تعمیرات را نیز برنامه ریزی کنند. تفاوت این دو مدل در ساختار برنامه تولید آن هاست. این مدل ها با یکدیگر در دسته مسائل مختلف مقایسه شده اند. همچنین در مسائل نگهداری تعمیرات، برنامه ریزی نگهداری تعمیرات به دو صورت چرخشی و غیر چرخشی صورت می گیرد. برنامه های نگهداری تعمیرات غیر چرخشی برنامه های بهتری هستند. با این وجود در بیشتر کارهای ارائه شده، برنامه نگهداری تعمیرات چرخشی را به علت سادگی در مدل سازی، انتخاب کرده اند. همچنین اکثر مدل های نگهداری تعمیرات هزینه محور هستند، اما نگهداری تعمیرات ارزش ذاتی دارد. بنابراین اعمال دو مسئله برنامه نگهداری تعمیرات غیر چرخشی و نگهداری تعمیرات ارزش محور در برنامه تولید، توسعه ای بر مدل های قبل است. دو روش فرا ابتکاری شبیه سازی تبرید و تجمع ذرات، برای حل مسائل بزرگتر در زمان کم ارائه شده است تا جواب های با کیفیتی را در مقایسه با مدل های ریاضی و در زمان معقول ارائه کنند. همچنین در ادامه یک الگوریتم ابداعی از تلفیق ابتکاری و فرا ابتکاری شبیه سازی تبرید نیز ارائه شده است. نتایج محاسباتی حاصل از آزمایش 90 مسئله نشان داده است که در مسائل تک ماشین مدل دوم و در مسائل دو و سه ماشین مدل اول عملکرد بهتری داشته اند. الگوریتم تجمعی ذرات نتایج قابل قبولی ارائه نکرده است. اما الگوریتم شبیه سازی تبرید و روش ابداعی پاسخ های خوبی به دست داده اند که البته روش ابداعی انحراف معیار و زمان حل کمتری داشته است.